schiphol
Op de helling in de literatuurtop-5 op Schiphol. De schrijver is in de wolken.
boek vd dag
Zeven maanden na verschijning is De Laatste Zaterdag Boek van de Dag in het Noordhollands Dagblad. Wat een verrassing.
gifje op de helling
De cover van Op de helling bewerkt tot een variant op Sisyphus
op de helling (herzien)
Begin juni komt de herziene versie van Op de helling uit, de zesde druk. Kijk op http://www.singeluitgeverijen.nl/brochure, p. 32 en 33.
shortlist
Jawel, De Laatste Zaterdag staat op de shortlist van der verkiezing van het Voetbalboek van het Jaar, zie Staantribune.
boekensalon
Een korte, doch fijne recensie op boekensalon.nl. Een paar quotes:
‘Boudewijn Smid weet de voetbalpartijen soepel te beschrijven, maar ook de sociale chemie van de ‘derde helft’ met bier en sigaretten, van botsende karakters, (gedeelde) vriendinnen en veel humoristische avonturen.’
‘Ruud Gullit speelt een kleine, maar actieve rol in het boek: hilarisch!’
‘De tragikomische karakterbeschrijvingen van Sjaak en zijn vrienden geven diepte aan het verhaal en weten meermalen te ontroeren. Klasse!’
goudhaantje
De dijk voor het huis is wit uitgeslagen. In de kale meidoorn die mijn tuin begrenst landt een goudhaantje en ik moet aan Johnny Rep denken. Een goede vriend van me is fan van Johnny, maar hij houdt ook van Wim Kok en vindt populieren de mooiste bomen die er groeien.
Een goudhaantje is de kleinste Europese vogel en bovendien monogaam. Dat is Johnny Rep niet. Toch werd hij een goudhaantje genoemd, omdat hij vaak op belangrijke momenten scoorde. Ik herinner me een goal tegen Schotland.
Een jaar of twintig geleden trof ik Johnny Rep in café Scholten in Amsterdam. Het was maandagochtend tien uur. Mijn kantoorgenoot en ik hadden besloten eerst maar eens een uurtje te gaan biljarten alvorens de werkweek bij de horens te vatten.
Bij binnenkomst zagen we Johnny Rep, aan de bar. Zijn rug was nog even recht als vroeger. Op zijn gezicht lag een tevreden glimlach, ondanks zijn rode hoofd en zwemmende ogen. Om hem heen hingen een paar vrienden en een paar vrouwen. Wij begonnen te biljarten alsof er niets aan de hand was. Een ding wisten we zeker: vroeg of laat zou Johnny langskomen, want het biljart bevond zich tussen de wc en de bar.
Het duurde niet lang. Johnny groette vriendelijk, deed zijn ding en op de terugweg bleef hij even staan. Ik miste een simpele carambole.
‘Maandagochtend,’ verontschuldigde ik me.
Johnny knikte vermoeid: ‘Vertel mij wat. Ik heb mijn bed nog niet gezien.’
We keken hem vragend aan.
‘Gisteren gewonnen,’ verduidelijkte hij.
‘Welke club train je tegenwoordig?’ vroeg mijn biljartmaat. Dat-ie niet meer voetbalde, wisten we wel.
Johnny keek peinzend naar het groene laken en schudde haast onmerkbaar zijn hoofd.
‘Zwarte Schapen,’ mompelde hij en liep door naar zijn vrienden.
friesch dagblad
Een toffe recensie in het friesch-dagblad. En knappe deductie van de journalist. De voetballer die de 17-jarige hoofdpersoon Sjaak van het veld speelde was inderdaad Pieter Bijl!
staantribune
Een fijne bespreking in Staantribune.
De laatste zin: ‘Boudewijn Smid levert met De laatste zaterdag een mooi voetbalverhaal af. Soms herkenbaar, soms verrassend, maar zó boeiend dat je vooral door wilt blijven lezen.’
4 sterren
Mooie bespreking in Het Parool. Vooral het slotakkoord van recensent Arthur van den Boogaard galmt na: ‘Dat zorgt voor een confrontatie tussen toen en nu. De uitslag? Een zwaarbevochten gelijkspel met het publiek als grote winnaar: amateurvoetbalgeluk is van alle tijden.’
keep looking »